Maagverkleining/ GBP
Natuurlijk werd afgelopen jaar gekenmerkt door afvallen. Toen ik aan dit traject begon woog ik 120,1 KG en op 1 januari 2023 woog ik 71,4 net geen 49 kilo dus. Op 16 maart (operatiedatum) woog ik met hangen en wurgen 116 en de eerste weken ging het echt nergens over ik viel nauwelijks iets af. Frustratie alom. De operatie ging uitstekend en ik had niet echt het gevoel dat ik geopereerd was.
Drie weken later dacht ik wel naar een event te kunnen. I was funny. Want door het gesjouw van prachtige goodiebags sprong iets open en tja dat moest even opnieuw gehecht worden 🙁 Mij werd op het hart gedrukt rustiger aan te doen. Iets wat niet echt in me zit. Maar ik het afgelopen jaar echt heb moeten leren.
Mind Fuck
Ugh tot op heden heb ik hier nog steeds last van. Nog steeds denk ik dat ik een maat 50 nodig heb en het is dat de weegschaal zegt dat ik afval want anders was ik gaan vragen of ze me wel echt geopereerd hadden.
Wat ik echt wil meegeven en het is echt niet overdreven. Zoek hulp van een psycholoog, onderschat niet wat dit met je hersenpan doet. Tot op heden heb ik nog steeds moeite met mezelf en sta alweer een flinke tijd op een wachtlijst 🙁
HB en moe moe moe
Eind juni kreeg ik een lichte beroerte, wat een feest. Om dit niet helemaal een deprimerend stuk te laten worden. Heb ik nauwelijks klachten behalve concentratieverlies, soms moeite met spreken en m’n oog doet, als ik moe ben, een beetje gek. Tevens ben ik nog gevoeliger geworden voor geluiden/geuren etc. Echter m’n hart doet nog steeds vreemd. Nu heb ik nooit echt een hoge hartslag of bloeddruk gehad, dus in eerste instantie vond ik het allemaal niet zo spannend.
Nu was m’n HB/Ijzerwaarde veel te laag en wat men ook probeerde met infusen dan wel tabletten niets hielp. Na twee keer bijzetten van bloed ging het eindelijk de goede kant op. De stress die ik hiervan had is onbeschrijfelijk. Ik ben echt geen miepert en prikken vind ik echt niet erg. Maar jeetje wat een pijn heb ik gehad door die infusen en dat geprik. 4 maanden 3x per week naar ziekenhuis hakten erin. Daar tussen door vloog mijn hartslag omlaag naar 31. Mijn watch vertelde me toch maar eens een dokter te bellen. Het was een ellende…
Nou ja je kunt het je wel voorstellen psychisch ging het niet lekker en ik was moe moe moe. Niets kwam er uit mn handen. Ik ging naar events en ik had vaak al meteen spijt. Er kwam gewoon helemaal niets uit m’n handen. Dus mijn schuldgevoel was/is enorm. Het ik doe dat wel even vrouwtje veranderde in een: het is niet meer te doen vrouwtje. Ugh
Support
k ben mega blij met alle liefde en support van iedereen. Zelfs van niet zo’n begrijpende mensen leer ik enorm. Al is het maar omdat ik soms met verbijstering aanhoor wat mensen er allemaal van vinden. Hoe vaak ik niet hoor: Nu ben je toch wel klaar met afvallen. Goh je zou niet zeggen dat je zoveel bent afgevallen. Niet meer eraan eten he! De brutaliteit. Of en dit vind ik echt super erg: ja ik moet nu ook echt afvallen. Ik doe geen maagverkleining want ik heb kinderen. Mensen die zich opeens gaan verontschuldigen omdat ze te zwaar zijn. Terwijl ik heel goed weet hoe moeilijk dat afvallen is. Ik zal nooit iemand veroordelen hierom. Hoe zou ik dit kunnen?!.
Maar het meest pijnlijke van alles. Ik ga ook maar een maagverkleining laten doen. Dan val ik tenminste wel af. Maar wel 3 dagen per week gaan uiteten en elke dag drinken. Maagverkleining betekend helaas een totale ommezwaai wat betreft levensstijl. Ohh en weet je wat super fijn is. Als mensen je niet herkennen die je even niet wilt spreken hahahha.
Blog
Tja zoals je wel kon zien was m’n blog gewoon leeg leeg leeg. Ik had en heb zoveel leuke ideeën. Niet alleen nog maar beauty maar ook zoveel andere dingen die ik wil laten zien. Meer dingen delen over gezondheid. Meer delen over m’n tassen en luxe tic. Meer weekendjes weg. Echter de energie. Ik ga dan ook stapjes maken. Met behulp van m’n lieve gastbloggers. Zij hebben me vaak wel uit de brand geholpen, zeker als het niet bij m’n huidtype paste en als ik echt perse wilde dat er iets over geschreven werd.
Helaas heb ik geleerd dat als ik iets moet ik totaal dichtklap. Dus ik heb m’n verwachtingen flink bijgesteld. Ik ga proberen om weer 2x per week te bloggen en weer te vertellen over de dingen die ik uittest en weer gekocht heb 🙂
Bedankt!
Maar boven alles ben ik dolblij dat ik dit nog kan en mag schrijven. Ik wil elk (pr)bedrijf bedrijf, welke mij zijn blijven supporten ondanks alles. Dankjewel voor het blijven lezen en voor de lieve berichtjes. Ze zijn zo lief en soms ook echt even nodig. Ohhh en don’t forget my Instagram daar zal ik ook langzaam wat op gaan posten.
Happy new year en de aller beste wensen voor dit mooie nieuwe jaar.
